zondag 30 juli 2017

Stuyland open voor jagers

Juist te weten gekomen dat mijn terrein officieel als jachtgebied geklasseerd staat (de jachtkaarten zijn eindelijk digitaal raadpleegbaar. Ik werd bijna onwel toen ik het zag: het lijkt wel of 90% van Vlaanderen jachtgebied is!). Heb ik daar ooit toestemming voor gegeven? Ik dacht het niet! Gelukkig (heb ik op het nieuws gehoord) kan ik er iets aan doen. De vogelbescherming gaat voor mij de aanvraag indienen om mijn terrein te laten schrappen: Ik ben veel te blij met mijn kerkuilen, wezels, fazanten, marters, hazen, torenvalken enz. om random mannen met geweren de boel onveilig te laten maken. En stel je voor dat ze Knor voor een everzwijn aanzien? Of mijn krielkip voor een fazantenjong? Jagers zijn in geen geval welkom op Stuyland!
Nog iemand geïnteresseerd om te kijken of er in zijn/haar tuin vrijelijk gejaagd mag worden?
Hier is de link naar de campagne van de vogelbescherming: Schiet In Actie: transparante jachtgbieden

dinsdag 30 mei 2017

Eendenkuikens

"Hej mama, kunnen we geen eitjes uitbroeden? Ik zou zo graag een klein eendje hebben. He, allee nu mama, dat zou toch leuk zijn?"

Zo gaat dat dan door, om de paar uur, tot mama's oren murw gezeurd zijn en ik toegeef. Eigenlijk vind ik het ook wel een uniek avontuur...

Begin april een paar dagen lang (nog warme) eieren verzameld, die in een geleende broedkist gestopt (dankjewel Martin!), religieus een maand lang de eitjes 2 keer per dag omgedraaid, en om de twee dagen wat bevochtigd, en ja hoor, op 6 mei had het eerste ei een piepklein gaatje.  Als we dan floten tegen het ei floot het kuikentje terug: kan niet schattiger!

En toen 24 uur niks meer... Paniek!

Het duurt verschrikkelijk lang bij eenden voor het kuiken er uit is. Na het eerste barstje kan het nog wel 48 uur duren. Genoeg om ongerust over te worden. Maar uiteindelijk lukte het toch. Chipie duwde het dopje van het ei open in mijn hand, terwijl mij zoon en ik er (letterlijk) met onze neus bovenop zaten. Een magisch moment...

Het eerste kuiken rust uit na zijn zware inspanning...

Toen werd pas duidelijk hoe onvoorbereid we waren! In allerijl een kartonnen doos met hoge wanden klaargemaakt (keukenpapier op de bodem, een oude gloeilap op een plank als plafond, met de compost-thermometer de temperatuur gemeten tot we ongeveer 37 graden hadden. 


Broertjes en zusjes erbij...
Chipie is 24 uur alleen gebleven, toen waren nummer 2 en 3 er. En nog een dag later het nakomertje. De kuikens kropen zelf dichter of verder van de lamp om het aangenaam warm te hebben: handig!

Toen begon het culinaire avontuur. Buffet à volonté geopend: gemalen maïs, gehakt koolblad, hardgekookt ei, droge kuikenkorrel (gekocht bij Mijten, die van de Aveve lustten ze niet), en kuikenkorrel gesopt in melk. Amai, dat was wel wat extra werk elke dag!

Zes-gangen menu voor eendenkuikens

Wel, wel, de beestjes groeiden als kool. 24 uur later kon je je al niet meer voorstellen dat zulke joekels ooit in een ei gepast hadden.

Zelf doen? U weze gewaarschuwd: Eenden, zelfs jonge, zijn GEEN propere dieren. Ik bespaar jullie de foto's, maar het water en voedsel moest minimaal 3 keer per dag aangevuld en ververst worden. Na 5 minuten zagen de bakjes en de doos er meestal uit alsof ze al twee weken verwaarloosd waren, en met het ouder worden van de kuikens verbeterde de zaak er niet op.

Na twee weken had ik genoeg van de weeïge zure geur in de huiskamer en verhuisden de eendjes naar buiten, in een verplaatsbare kooi en een knus hokje met stro...
Toen werd het gastronomisch gesproken ook wat rustiger voor mij: twee keer per dag kuikenvoer en water bijvullen. De rest van hun dieet moesten de beestjes dan zelf verzorgen. Ze pikten al snel naarstig miertjes, kevertjes, graszaad en paardenbloemblaadjes uit het gras.

Ze zijn nu een goeie drie weken oud. De eerste veerschachten worden zichtbaar. Ze fluiten nog steeds opgewonden als ze mijn zoon zien.

De volwassen eenden komen vaak op bezoek. Ik heb een paar keer getwijfeld om de jonkies los te laten, maar het zijn nog zulke hapklare brokjes, en behalve een vos hebben we ook al een paar keer een wezel gezien. Dus blijven de babies nog een paar weken in hun kooitje met uitzicht...

Behalve Chipie, die mag af en toe eens een wandelingetje maken:

Chipie en zijn mama (mijn zoon) samen op stap!


vrijdag 21 april 2017

donderdag 23 maart 2017

Welkom Cayuga eenden!

Eenmaal ik een eenden-nachthok had gebouwd om mijn loopeenden te beschermen tegen de vos, wou ik de gesneuvelde exemplaren vervangen door andere eenden. En toen kwam ik uit op Cayuga's, een Amerikaans ras eenden. Ziehier mijn zes lieverdjes. In vergelijking met mijn loopeenden aan de zware kant (3,2kg tot 3,6kg), ze vliegen ook niet echt, alhoewel ze niet gekortwiekt zijn.
Het zijn uitstekende slakkeneters.
Het ras is zwart, inclusief bekjes en poten. De veren hebben groene, blauwe en paarse weerschijnen als de zon erop schijnt: prachtig! De oudjes worden wit. Eén van mijn vrouwtjes heeft al een paar witte veren op de borst.
In tegenstelling tot de loopeenden zouden het goede broedeenden zijn. Alleszins benutten ze graag de nestboxjes die ik voor hen gemaakt heb!

Eieren liggen er nog niet in, maar de dames proberen de nestjes alvast uit!



maandag 27 februari 2017

Ons eerste eendenei!


Zachtgroen, ongeveer zo groot als een kippenei

Achteloos achtergelaten in de ren; zo doen loopeenden dat.
Wij hebben het inmiddels al opgepeuzeld: lekker, zo vers!
Maar, 27 februari, is dat niet vreselijk vroeg om het legseizoen te beginnen?
Wie weet er meer van?


zaterdag 25 februari 2017

Een ezel stoot zich...

'k Heb een paar keer aangeplante boompjes door konijnen zien vernielen (meer dan twee, dus misschien toch een ezel!), maar dit jaar bescherm ik mijn boompjes.
Met gratis afvalmateriaal ook nog eens! Hoe?

Van een grote plastieken fles snij je de top en bodem af met een cutter:


Als je ook nog een overlangse snee maakt kan je het kraagje openrollen en rond een stammetje plaatsen. Bij stormwind zoals we net gehad hebben durven er wel een paar losgerukt te worden. Als je dat wil vermijden moet je de kraagjes dichttapen.

De afgesneden topjes zijn handig als je uit kamperen gaat: je haalt er een plastieken zakje door en je hebt hersluitbare zakjes in alle denkbare formaten.


Zo hoef je geen onhandige dozen of volumineuze trommels mee te sleuren. Dit zakje met schroefdop/giet-teut is altijd even groot als zijn inhoud. Je kan het ook thuis gebruiken om zaad of allerlei poeders in te bewaren.

De bodempjes ga ik ophangen in mijn fruitboompjes in de hoop dat ze de vogels van de kersen gaan houden. Wie nog ideetjes heeft mag ze altijd laten weten..

Hier een deel van de boompjes met de plastiek kragen rond de stammetjes.



zondag 19 februari 2017

Alle fruitboompes zijn geplant!

Mijn BFF en ik hebben samen bijna 200 fruitbomen, hoog- en laagstam, de grond in gekregen. Op elk vrij moment sinds half december hebben we geplant, en nu zijn we eindelijk klaar.

Voor:

Elke plantplek voor de laagstamboompjes is gemarkeerd met een bamboestokje. Voor de swales op de achtergrond zie je de strohopen liggen rond de hoogstambomen.

Na:

Tijd om effe uit te blazen!

Sommige boompjes waren maar miezerige gevalletjes. Deze was de ergste (besteld per post):

Amper 30cm lang en bijna geen wortel. Niet zeker of dat stekje het wel haalt!

Andere waren fantastisch mooi vertakt en heb ik geen twijfels over dat ze het dit jaar al goed zullen doen. Bij voorbeeld dit pruimenboompje hier (variëteit Early Laxton)


Hij is dan nog voor 2/3 ingesnoeid, want hij paste niet in de auto! 

't Zal de eenden worst wezen dat er nieuwe boompjes staan: grazen is de boodschap!



dinsdag 14 februari 2017

Aliens op Stuyland!

We scheppen naarstig kruiwagens vol hakselhout om rond de pas geplante boompjes te strooien, en zie, dat half vergane hakselhout bevat "alien life forms".

Aan jullie om mij te vertellen wat deze joekels zijn:


Zo in het zonlicht gehouden worden voor de foto vonden ze niet leuk. 'k Heb ze maar snel terug onder 20 cm haksel begraven.

En hier een mini-olifantje...


Op z'n rug:





donderdag 19 januari 2017

Sprookjeslandschap

Toch wel eens leuk, een dagje dat de sneeuw blijft liggen...

Genieten van de heel aparte sfeer.

De anders zo armtierig ogende ingang is nu omgetoverd tot een ansicht-kaart
Zoonlief die je kraag volgooit met sneeuw.
:-)

Sneeuwgevecht: willen of niet, we moeten eraan geloven


























Dierensporen volgen tot aan het nest.

Het Wilde Westen...


























Lachen om Knor, die zich verstopt heeft in het stro: als je niet weet dat ze er is kan je het niet geloven...

Knor helemaal verstopt in haar stro-bed
Iedereen is wat uit zijn gewone doen...

De Eenden twijfelen of ze wel een duik willen nemen vandaag: toch liever niet...

zaterdag 14 januari 2017

Van wilde konijnen naar vrije cavia's

Toen we anderhalf jaar geleden Stuyland kochten was het vooral een reusachtige wei waar wilde konijnen hoogtij vierden. Zo op het oog wel een paar honderd... Ai, ai, het geplande voedselbos! Alle plantjes die niet door 60 cm kippengaas beschermd werden legden in een mum van tijd het loodje. Voor ik het goed en wel door had waren we al een Lebanon ceder, een paar jonge bessenstruiken en een kastanjeboompje kwijt.
Ook liep het niet zo vlot door het gras door de afwisseling van overgroeide graspollen met de vele kuiltjes en bultjes waar de konijnen halfslachtige graafpogingen hadden ondernomen.

Tegelijk wou ik een paar cavia's houden om het gras op een paar plekken gericht kort te houden: een cavia-tractor (in navolging van de inmiddels genoegzaam bekende kippentractor).

De cavia-tractor, BIJNA af...
Al vrij snel kwam ik tijd te kort om de cavia-tractor om de paar dagen te verplaatsen. Ik had hem ook flink zwaar gemaakt, met grote draadflappen om de beestjes te beschermen tegen gravende roofdieren (in tegenstelling tot de verplaatsbaarheid was dàt aspect was wel heel succesvol).

De tractor in gebruik (merk op: boomstronken om de flappen naar beneden te houden)

Wel, toen besloot ik de cavia's te laten proeven van de vrijheid. Met alle voor- en nadelen die daaraan vasthangen. Resultaat? Er zijn ook hier een paar slachtoffers gevallen (die zwarte kat die hier rondloopt ving jonge konijnen en is ook niet wars van een hapje cavia). De overblijvers zijn op een half jaar tijd heel autonoom geworden: niet meer afhankelijk van het voedsel dat ik ze geef. Ze maken hun eigen nestjes en zoeken hun eigen schuilplaatsen. Ze geven me de indruk dat ze gelukkig zijn.

Waarom ik nu zo blij ben met die vrije cavia's:

Konijnen en cavia's zijn (zoals ratten en muizen) knaagdieren; beestjes die aan hoog tempo reproduceren en die voortdurend moeten knabbelen om hun onstuitbaar groeiende tandjes kort te houden. Maar cavia's hebben verschillende voordelen t.o.v. de meeste andere knaagdieren:

- Zoals konijnen eten ze gras, heel veel gras, en bemesten ze in ruil hiervoor het land waar ze grazen.
- Hun cute-heidsfactor is erg hoog. Kinderen van allerlei leeftijden worden er onweerstaanbaar toe aangetrokken. Volwassenen ook. :-)


- Ze maken grappige knor, brom- en fluitgeluidjes. Er zit er altijd wel eentje bij die tjilpt zoals een mus op steroïden.
- Ik fluit om ze te roepen als ik groentenafval voor hen bij heb, en ze fluiten enthoesiast terug. Ze zijn schuchter maar niet zo erg dat je ze nooit te zien krijgt. Cavia's voeren is een activiteit die veel succes oogst bij jonge bezoekers: effe stil zijn en ja, daar zie je een snoetje verschijnen, en daar nog één, en...
Dus behalve dat mijn komkommerschillen, wortelafval en broccolistammen zonder verdere tijdsinvestering van mezelf tot compost omgewerkt worden, beleven we ook allemaal plezier aan de interactie.
- Cavia's zijn niet zo snel als konijnen. Je kan ze heel gemakkelijk vangen, en dus kan de populatie redelijk eenvoudig binnen de perken gehouden worden als dat nodig zou blijken.
- Ze springen en graven ook niet (bijgevolg kan je gemakkelijk je moestuin en/of kwetsbare gewassen beschermen met een lage omheining: 30cm volstaat.). Ik hoef ook niet benauwd te zijn dat ze de swales gaan ombouwen tot een loopgraven-doolhof.
- Ze beschikken nog over een zeker mate van "wilde" instincten. De mijne lijken inmiddels voldoende aangepast aan het buitenleven om zich snel te verschuilen voor roofvogels (valken en uilen voornamelijk). Ze kunnen zich in een regenpijp verstoppen waar ze onbereikbaar zijn voor vos en kat: die passenn er niet in! (Maar af en toe zal er nog wel eens een slachtoffer vallen bij de jong en onervarenen: daar valt niet aan te ontkomen)...
- Er is genoeg overlapping in de voedselcompetitie met andere knaagdieren dat de konijnen en ratten zich langzaam lijken terug te trekken.
- Hun "jachtterrein" is niet buitensporig groot: geen duizenden vierkante kilometers zoals jaguars in de jungle: vanuit hun nestplaats foerageren ze slechts een meter of 20-30 in alle richtingen.

Voor het ogenblik lijkt het hele terrein konijn-vrij. Ik zag het laatste levende konijn half november. Dat hebben natuurlijk niet enkel de cavia's gedaan. Konijnen zijn en blijven prooidieren, en bovendien is er myxomatose uitgebroken.
Maar mij hoor je niet klagen, dat de cavia's terrein winnen en de konijnen het veld ruimen (letterlijk!). Ik hoop dat de trend zich doorzet...

vrijdag 6 januari 2017

't Is koud!

Ik sta te popelen om al mijn jonge fruitboompjes (netjes ingekuild) een vaste plek in de tuin te geven, maar de felle kou van de afgelopen dagen heeft "de graafwerken" een halt toegeroepen. Meer tijd om eens rond te kijken naar wat ik allemaal (niet) gedaan heb!  

Overal waar ik ga ritselt het tussen de takken en onder de bladeren. Merels schieten voor me uit terwijl ze luid kwetterend hun alarmroep laten horen. De cavias komen om een extra hapje bedelen. Zelfs -6° is niet koud genoeg om het leven hier tegen te houden!

Wel is duidelijk dat de dieren tijdens vorstperiodes elk door mensen verwaarloosd stukje tuin appreciëren: een takkenbos, een verdwaalde emmer, de composthoop, een houtstapel, een ongesnoeide struik... Op zulke plaatsen vinden ze beschutting, overwinteringsplekjes, en met wat geluk een paar onverwachte hapjes...

Een paar ongeoogste appels zijn snoepjes voor de merels

 Zowel vruchten- als insecteneters komen aan hun trekken bij afgevallen fruit
Het zonnebloemzaad is heel gegeerd door allerlei vogeltjes...

Ook zaadhulzen van koolsoorten, radijs en rammenas worden ijverig opengepikt om van de zaadjes te peuzelen