vrijdag 26 oktober 2018

Authenticiteit versus de druk voor goedkeuring...

Beste Stuyland Blog lezers,

Al meer dan een jaar heb ik niets meer gepost. Daar zijn verschillende redenen voor. De twee belangrijkste waren mijn gezondheid (geen energie meer. Ik kon het terrein niet meer beheren hoe het moest) en de druk om een positief beeld te blijven tonen, ongeacht wat er achter de schermen gebeurde. En de dingen waren vaak verre van positief (daarmee bedoel ik zowel vijandige reacties van niet-sympathiserende buren als mijn eigen stommiteiten :-S)
Al bij al verkeerde ik in een stevig intern conflict over hoe het nu verder moest.



Ik heb nu eindelijk de knoop doorgehakt: Ik wil een blog dat meer een dagboekstijl aanhoudt en waarin ik geen auto-censuur meer moet toepassen om mijn lezers niet voor het hoofd te stoten. Mensen die geïnteresseerd zijn in mijn reilen en zeilen mogen nog altijd meelezen, maar ik ga mij niet om "de kijkcijfers" bekommeren. Ik ga vooral dat blad voor mijn mond weghalen.
Wie het leuk vindt blijft, en de rest heeft de optie om elders hun geluk te zoeken.

Alleszins bedankt dat jullie wouden volgen tot hiertoe.
Mijn nieuwe blog kan je vinden op https://zoomaar.blogspot.com/














zondag 30 juli 2017

Stuyland open voor jagers

Juist te weten gekomen dat mijn terrein officieel als jachtgebied geklasseerd staat (de jachtkaarten zijn eindelijk digitaal raadpleegbaar. Ik werd bijna onwel toen ik het zag: het lijkt wel of 90% van Vlaanderen jachtgebied is!). Heb ik daar ooit toestemming voor gegeven? Ik dacht het niet! Gelukkig (heb ik op het nieuws gehoord) kan ik er iets aan doen. De vogelbescherming gaat voor mij de aanvraag indienen om mijn terrein te laten schrappen: Ik ben veel te blij met mijn kerkuilen, wezels, fazanten, marters, hazen, torenvalken enz. om random mannen met geweren de boel onveilig te laten maken. En stel je voor dat ze Knor voor een everzwijn aanzien? Of mijn krielkip voor een fazantenjong? Jagers zijn in geen geval welkom op Stuyland!
Nog iemand geïnteresseerd om te kijken of er in zijn/haar tuin vrijelijk gejaagd mag worden?
Hier is de link naar de campagne van de vogelbescherming: Schiet In Actie: transparante jachtgbieden

dinsdag 30 mei 2017

Eendenkuikens

"Hej mama, kunnen we geen eitjes uitbroeden? Ik zou zo graag een klein eendje hebben. He, allee nu mama, dat zou toch leuk zijn?"

Zo gaat dat dan door, om de paar uur, tot mama's oren murw gezeurd zijn en ik toegeef. Eigenlijk vind ik het ook wel een uniek avontuur...

Begin april een paar dagen lang (nog warme) eieren verzameld, die in een geleende broedkist gestopt (dankjewel Martin!), religieus een maand lang de eitjes 2 keer per dag omgedraaid, en om de twee dagen wat bevochtigd, en ja hoor, op 6 mei had het eerste ei een piepklein gaatje.  Als we dan floten tegen het ei floot het kuikentje terug: kan niet schattiger!

En toen 24 uur niks meer... Paniek!

Het duurt verschrikkelijk lang bij eenden voor het kuiken er uit is. Na het eerste barstje kan het nog wel 48 uur duren. Genoeg om ongerust over te worden. Maar uiteindelijk lukte het toch. Chipie duwde het dopje van het ei open in mijn hand, terwijl mij zoon en ik er (letterlijk) met onze neus bovenop zaten. Een magisch moment...

Het eerste kuiken rust uit na zijn zware inspanning...

Toen werd pas duidelijk hoe onvoorbereid we waren! In allerijl een kartonnen doos met hoge wanden klaargemaakt (keukenpapier op de bodem, een oude gloeilap op een plank als plafond, met de compost-thermometer de temperatuur gemeten tot we ongeveer 37 graden hadden. 


Broertjes en zusjes erbij...
Chipie is 24 uur alleen gebleven, toen waren nummer 2 en 3 er. En nog een dag later het nakomertje. De kuikens kropen zelf dichter of verder van de lamp om het aangenaam warm te hebben: handig!

Toen begon het culinaire avontuur. Buffet à volonté geopend: gemalen maïs, gehakt koolblad, hardgekookt ei, droge kuikenkorrel (gekocht bij Mijten, die van de Aveve lustten ze niet), en kuikenkorrel gesopt in melk. Amai, dat was wel wat extra werk elke dag!

Zes-gangen menu voor eendenkuikens

Wel, wel, de beestjes groeiden als kool. 24 uur later kon je je al niet meer voorstellen dat zulke joekels ooit in een ei gepast hadden.

Zelf doen? U weze gewaarschuwd: Eenden, zelfs jonge, zijn GEEN propere dieren. Ik bespaar jullie de foto's, maar het water en voedsel moest minimaal 3 keer per dag aangevuld en ververst worden. Na 5 minuten zagen de bakjes en de doos er meestal uit alsof ze al twee weken verwaarloosd waren, en met het ouder worden van de kuikens verbeterde de zaak er niet op.

Na twee weken had ik genoeg van de weeïge zure geur in de huiskamer en verhuisden de eendjes naar buiten, in een verplaatsbare kooi en een knus hokje met stro...
Toen werd het gastronomisch gesproken ook wat rustiger voor mij: twee keer per dag kuikenvoer en water bijvullen. De rest van hun dieet moesten de beestjes dan zelf verzorgen. Ze pikten al snel naarstig miertjes, kevertjes, graszaad en paardenbloemblaadjes uit het gras.

Ze zijn nu een goeie drie weken oud. De eerste veerschachten worden zichtbaar. Ze fluiten nog steeds opgewonden als ze mijn zoon zien.

De volwassen eenden komen vaak op bezoek. Ik heb een paar keer getwijfeld om de jonkies los te laten, maar het zijn nog zulke hapklare brokjes, en behalve een vos hebben we ook al een paar keer een wezel gezien. Dus blijven de babies nog een paar weken in hun kooitje met uitzicht...

Behalve Chipie, die mag af en toe eens een wandelingetje maken:

Chipie en zijn mama (mijn zoon) samen op stap!


vrijdag 21 april 2017

donderdag 23 maart 2017

Welkom Cayuga eenden!

Eenmaal ik een eenden-nachthok had gebouwd om mijn loopeenden te beschermen tegen de vos, wou ik de gesneuvelde exemplaren vervangen door andere eenden. En toen kwam ik uit op Cayuga's, een Amerikaans ras eenden. Ziehier mijn zes lieverdjes. In vergelijking met mijn loopeenden aan de zware kant (3,2kg tot 3,6kg), ze vliegen ook niet echt, alhoewel ze niet gekortwiekt zijn.
Het zijn uitstekende slakkeneters.
Het ras is zwart, inclusief bekjes en poten. De veren hebben groene, blauwe en paarse weerschijnen als de zon erop schijnt: prachtig! De oudjes worden wit. Eén van mijn vrouwtjes heeft al een paar witte veren op de borst.
In tegenstelling tot de loopeenden zouden het goede broedeenden zijn. Alleszins benutten ze graag de nestboxjes die ik voor hen gemaakt heb!

Eieren liggen er nog niet in, maar de dames proberen de nestjes alvast uit!